Ik kijk nog eens goed op het naambordje. ‘Villa Nisa’ staat er, in sierlijke letters. Wat leuk, de villa is vernoemd naar de beeldschone nimf Nisa uit de Griekse mythologie. Meteen denk ik aan de naam die op het hek stond, waardoor ik naar binnen ben gekomen: Anemones. Het sprak me aan omdat ik aan de bijzondere windbloem dacht, maar dat ik er nu pas opkom! Ook Anemones was een van de illustere nimfen uit oude Griekse verhalen, op wie het halve mannelijke godenrijk een oogje had. Ik word er nieuwsgierig van, wat is dit voor plek?
Met mijn tas nog in mijn hand kijk ik het terrein rond. Betere villanamen hadden ze niet kunnen verzinnen. Het is hier ook echt beeldschoon. Vijf villa’s staan verspreid over het terrein en hebben allemaal een zee van grond om zich heen, met daarop veranda’s, een privézwembad en gezellige bloemen en planten. Mijn blik glijdt langs het dichtstbijzijnde zwembad en daar zie ik ‘m: de fonkelend blauwe, Ionische zee. Voordat ik er erg in heb, voel ik dat mijn tas wordt afgepakt. Het is de eigenaar, die me tegemoet is gelopen. “Welkom in Anemones Villa’s! Ik zie dat je het uitzicht al bewonderd hebt. Houd je van de zee? Dan laat ik je straks de stranden hier beneden zien. Het is maar een kwartiertje rijden.”
Hij steekt de grasrijke tuin over en gaat me, via een stenen pad, voor naar een van de villa’s. Ik kijk om en zie beneden een stadje liggen. Zou dat Lefkada zijn, de hoofdstad? Bij de villa aangekomen kijk ik meteen op het naambordje. ‘Kallisto.’ Ik grinnik inwendig. De nimf der nimfen. Dat belooft wat.